Przy omawianiu budowy monitorów LCD należy wyraźnie rozgraniczyć i odrębnie omówić technologię podświetlenia i technologię budowy matrycy ciekłokrystalicznej
Oba te elementy muszą występować w każdym monitorze LCD, ale to rozgraniczenie pozwala odnaleźć się w gąszczu terminów stosowanych w sferze monitorów i telewizorów. Bardzo często marketingowcy lub niedouczeni/cwani sprzedawcy wykorzystują niewiedzę konsumentów i wmawiają im różnego rodzaju bzdury. Wiedza na temat budowy monitorów pozwoli oddzielić parametry specyfikacji, które wpływają na jakość obrazu od bełkotu marketingowego, w którym chodzi wyłącznie o to aby oszołomić klienta wieloma nazwami i wcisnąć mu najdroższy towar.
Matryca to zbiór elementów ułożonych w równe wiersze i kolumny. Element składa się z ciekłego kryształu i sterującej nim elektroniki. Matryca odpowiada za prawidłowe odwzorowanie koloru na poszczególnych pikselach obrazu. Matryce wyświetlają kolor w systemie RGB. Jeden piksel obrazu tworzą zatem trzy subpiksele (elementy). R-red (czerwony), G-green (zielony), B-blue (niebieski). Jeśli zadziałamy na ciekły kryształ tak aby przepuszczał światło przez wszystkie subpiksele to zobaczymy w tym miejscu na ekranie kropkę (piksel) białego koloru. Jeśli ustawimy ciekłe kryształy tak, aby nie przepuszczały światła uzyskamy kolor czarny (zbliżony do czarnego). Żeby obraz reprodukowany na matrycy był widoczny dla obserwatora musimy go podświetlić. Obecnie matryce produkowane są w trzech technologiach:
Od podświetlenia zależy czy obraz będzie widoczny dla obserwatora. Rodzaj podświetlenia ma niewielki wpływ na jakość prezentowanego na monitorze obrazu. W związku z tym, że większość energii zużywanej przez monitor idzie na podświetlenie to jego rodzaj ma znaczenie głównie oszczędnościowe. Do niedawna główną metodą podświetlania stosowaną w monitorach LCD były świetlówki CCFL, które dawały jasne i białe światło. W ostatnich kilku latach popularne stało się jednak podświetlanie za pomocą diód LED, które zużywają nawet kilka razy mniej prądu niż świetlówki.
W nowoczesnych telewizorach stosuje się natomiast podświetlenie aktywne, które pozwala na znaczne zwiększenie kontrastu obrazu. Jest to możliwe tylko przy zastosowaniu podświetlenia za pomocą diód LED, strefowego bądź punktowego. W miejscach na ekranie, gdzie ma być prezentowana barwa czarna wyłącza się podświetlenie, dzięki czemu uzyskuje się znacznie głębszą czerń.
Jeszcze nowsze rozwiązania będą pozwalały na sterowanie podświetleniem poszczególnych pikseli. Podstawową technologią, która ma to umożliwić jest OLED, która od kilku lat próbuje przebić się na rynek konsumencki. Opóźnienia wynikają raz z problemów i sporów patentowych i dwa z problemów z uzyskaniem odpowiedniej trwałości elementów świecących. Jeśli urządzenia OLED zadomowią się na rynku podział na podświetlenie i matrycę będzie nieaktualny, ponieważ w tej technologii źródłem światła są same subpiksele. Zatem realizowane są przez nie obie funkcje umożliwiające odbiór obrazu. Pierwsze telewizory OLED są już w sprzedaży, ale mają zaporowe ceny. Poza tym nigdzie nie znalazłem informacji o możliwości produkcji w tej technologii monitorów komputerowych. Zatem na razie podtrzymuję opinię, że powinniśmy zdecydowanie oddzielać od siebie zagadnienia związane z podświetleniem i samą matrycę.
Rodzaje stosowanego podświetlenia: